Uwięzieni w Jezusie – refleksje nad życiem i śmiercią
Zbliża się Święto Zmarłych, inaczej zwane Dniem Wszystkich Świętych lub Dniem Zadusznym (All Saints Day). W Kanadzie to święto nie jest obchodzone tak powszechnie jak w Polsce, jest za to popularne święto Halloween, celebrowane dwa dni wcześniej.
Gdy osoba która zmarła nawiedza ciebie we śnie lub na jawie, a ty odczuwasz wtedy strach, zimno, niepokój, dreszcze lub jakieś inny złe objawy, oznacza to, że jest uwięziona i potrzebuje pomocy. Dlatego w niektórych kościołach są modlitwy za zmarłych, za ich dusze uwięzione w zaświatach. To jest poważny problem, który protestanci lekceważą. Wielu chrześcijan, którzy do końca życia wierzyli w Jezusa, jest teraz uwięzionych. Wiem o tym, bo z trzema zmarłymi osobami z mojej rodziny miałem spotkania, z dwiema we śnie, a z jedną na jawie, i przeżywałem wtedy strach i niepokój, a podczas jednej z tych wizyt, czułem w dodatku chłód, trząsłem się z zimna. Wszystkie trzy do końca życia wierzyły mocno w Jezusa. Ja też wychowany byłem w kulcie Jezusa, ale przestałem w niego wierzyć, odkąd uświadomiłem sobie jak wiele błędów popełnił za życia na tym świecie.
W książce „Zagubione szlaki politeizmu” pisałem: „Modlitwa za zmarłymi ma pewien sens dopiero wtedy, gdy weźmiemy pod uwagę, że to życie jest tylko jednym z etapów podróży w tym wielkim cyklu wędrówki dusz, a nie początkiem i końcem wszystkiego. Nie odrzucajmy więc wiary w reinkarnację i módlmy się za zmarłych. Oni także modlą się za nami po tamtej stronie”.
Obecnie tłumaczę książkę: „Uzdrawiający bogowie minionych cywilizacji” z której dowiaduję się wielu ciekawych rzeczy. na przykład, jaki był stosunek Egipcjan, Greków, Rzymian, Celtów i innych starożytnych ludów do śmierci i życia pozagrobowego. W religii egipskiej zupełnie inaczej traktowano zmarłych. Dla Egipcjan ludzie którzy odeszli na tamten świat, tak naprawdę nie odeszli. Byli częścią ich życia tutaj, zwłaszcza dla członków ich rodzin i znajomych. I to jest właśnie najbardziej zdumiewające w historii starożytnego Egiptu. Fragmenty tej książki są dostępne tutaj: