„Matka Boża”, „Ojciec Święty” – czy są to tytuły zgodne z Biblią?
Katolicy są, mówiąc językiem potocznym, na bakier z Biblią. Co do tego nie ma najmniejszych wątpliwości. A tłumacze katolickiej Biblii Tysiąclecia są zwykłymi oszustami. Zaraz to pokażę. Ponieważ kult maryjny nie ma żadnego uzasadnienia w Biblii, wymyślili, a raczej wykombinowali własne tłumaczenia ważnych jej ustępów, które odnoszą się do postaci Maryi, matki Jezusa. Zwrócę niniejszym uwagę na dwa z nich. W moim domowym archiwum znalazłem wczoraj artykuł na ten temat, który zredagowałem w 2005 roku, co znacznie ułatwiło mi to zadanie.
Kult maryjny w świetle Biblii
Protestanci nie wierzą w Matkę Boską. Piszą na ten temat:
„Kult maryjny nie ma żadnych podstaw w Biblii, ma natomiast swe korzenie w pogańskim kulcie
bogini‑matki, znanym niemal we wszystkich religiach. Czczono ją pod różnymi imionami: Artemida, Diana, Izyda, Asztarte i obdarzano przydomkiem „królowa niebios” (Jr 7. 18). Podwaliny kultu dał w 431 roku sobór w Efezie (stolica kultu królowej niebios ‑ Diany Efeskiej!), który przemianował Marię z ‚Christotokos’ (matka Chrystusa) na Theotokos (Matka Boża), pozwalając w ten sposób rzeszom pogan zaaklimatyzować się w Kościele. Biblia mówi, że Jezus „chociaż był w postaci Bożej” wyparł się boskości (Flp 2. 6‑7) i narodził jako człowiek. Tak, jak Jego ludzka natura nie miała ojca, tak Jego boska natura nie miała matki. Gdy pewna kobieta powiedziała do Jezusa: „Błogosławione łono, które cię nosiło, i piersi które ssałeś”, On uciął wszelkie spekulacje dotyczące wywyższenia matki: „Błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają Słowa Bożego i strzegą go” (Łk 11. 27‑28). Innym razem ‑ na słowa: „Oto matka twoja i bracia twoi stoją na dworze i chcą z tobą mówić” ‑ otoczony tłumem słuchaczy Jezus odpowiedział: „Któż jest moją matką? I któż to bracia moi?” I wskazując na uczniów rzekł: „ Oto matka moja i bracia moi” (Mt 12. 46‑50). Opisana przez ewangelie Maria była szlachetną, pobożną i skromną kobietą. Mówiła: „Co wam powie, czyńcie” (J 2. 5), wskazując zawsze na Syna, a nie siebie. Pewnie dziś byłaby przerażona swoim kultem, który przyćmił samego Boga.”
(‚Fakty i Mity’ Nr. 41,2002).
W każdym razie, Maryja nie jest dla protestantów żadną „Bogurodzicą”, nie modlą się do niej, a imiona „Królowo Nieba” lub „Matko Kościoła” uważają za całkowicie sprzeczne z Biblią i ich wiarą. Natomiast katolicy, zwłaszcza w Polsce, opierają sie na kilku ustępach w Biblii, które rzekomo potwierdzają jej wielkość. Spójrzmy na dwa z nich.
I. Scena rozmowy Jezusa z matką podczas wesela w Kanie Galilejskiej, ew. Jana 2,4
Dotyczy ona cudu przemiany wody w wino. Zdaniem jednych tłumaczy Biblii Jezus mówi tutaj, że dokonanie go jest tylko jego sprawą, a zdaniem innych, że jest to sprawą dotyczącą ich obojga. Którzy mają rację? Aby znaleźć odpowiedź na to pytanie, spójrzmy na przekłady dwudziestu wybranych przeze mnie Biblii (dwóch polskich i osiemnastu angielskich).
Jezus mówi, że ewentualne dokonanie tego cudu jest wyłącznie jego sprawą w następujących przekładach Biblii:
1. Polska Biblia protestancka wydana w 1980 roku
„Czego chcesz ode mnie niewiasto? Jeszcze nie nadeszla godzina moja”
Jak to rozumieć? Wydaje się, że nie chce jej powiedzieć wprost: „Odczep się ode mnie, kobieto”, bo wie, że nie należy tak zwracać się do matki, używa więc formy nieco grzeczniejszej.
2. New International Version (NIV)
„Droga kobieto, dlaczego wciągasz mnie w to? Jeszcze nie przyszedł mój czas”.
3. King James Version (KJV)
„Co ja mam z tobą, Kobieto? moja godzina jeszcze nie przyszła”.
4. English Standard Version (ESV)
„Kobieto, co to ma wspólnego ze mną? Moja godzina jeszcze nie przyszła.
5. Contemporary English Version (CEV)
Matko, mój czas jeszcze nie przyszedł. Nie powinnaś mi mówić co mam robić”.
6. 21st Century King James Version (KJ21)
„Kobieto, co ja mam z tobą? Moja godzina jeszcze nie przyszła”.
7. American Standard Version (ASV)
„Kobieto, co ja mam wspólnego z tobą? moja godzina jeszcze nie przyszła”.
8. Worldwide English (New Testament) (WE)
„Kobieto, dlaczego mi to mówisz? To nie jest jeszcze pora, abym zaczął coś robić”.
9. Darby Translation (DARBY)
„Co ja mam z tobą wspólnego, kobieto? Moja godzina jeszcze nie przyszła”.
10. Wycliffe New Testament (WYC)
„Co tobie i mnie, kobieto? Moja godzina jeszcze nie przyszła”.
11. New International Reader’s Version (NIRV)
„Droga kobieto, dlaczego mnie w to wciągasz? – odpowiedział Jezus. Mój czas jeszcze nie przyszedł”.
12. New International Version – UK (NIV-UK)
„Droga kobieto, dlaczego mnie w to wciągasz? – odpowiedział Jezus. Mój czas jeszcze nie przyszedł”.
13. Amplified Bible (AMP)
„(Droga) kobieto, co tobie lub Mnie do tego? Co my mamy ze sobą wspólnego? Pozostaw tę sprawę mnie. Mój czas jeszcze nie przyszedł”.
14. New King James Version (NKJV)
„Kobieto, co twoje sprawy mają wspólnego z moimi? Moja godzina jeszcze nie przyszła”.
A oto tłumaczenia według których Jezus mówi, że ewentualne dokonanie tego cudu jest ich wspólną sprawą:
1. Polska Biblia Tysiąclecia
„Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto. Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?”
Tutaj matka ma równorzędną misję do spełnienia co syn. Co więcej, on się jej pyta, jako swojej „szefowej”, czy już przyszła jego godzina; chce, aby mu dała znak, czy może już zacząć czynić publicznie cuda.
2. New American Standard Bible (NASB)
„Kobieto, co to ma wspólnego z nami? Moja godzina jeszcze nie przyszła”.
3. The Message (MSG)
„Czy to jest nasz interes, Matko – twój lub mój? Mój czas jeszcze nie przyszedł. Nie ponaglaj mnie?”
4. New Living Translation (NLT)
„W jaki sposób ma to nas dotyczyć? – zapytał Jezus. Mój czas jeszcze nie przyszedł”.
5. New Life Version (NLV)
„Kobieto, co nam do tego. Mój czas działania jeszcze nie przyszedł”.
6. Young’s Literal Translation (YLT)
„Co (w tym jest) dla mnie i dla ciebie, kobieto? Moja godzina jeszcze nie przyszła”.
Widzimy więc, że czternastu tłumaczy wybrało poprawną formę, według której Jezus mówi matce mniej więcej tak: „Daj mi spokój. To nie twoja sprawa”, zaś sześciu wybrało formę niepoprawną, według której odpowiada jej: „Zostawmy to. Zapomnijmy o tym. To nie nasza sprawa”.
Ale żadne z tych tłumaczeń nie jest w tym miejscu tak tendencyjne i naciągnięte jak w katolickiej Polskiej Biblii Tysiąclecia.
II. Scena której nadano nazwę „Prawdziwe Błogosławieństwo”, ew. Łuk (11,27-28)
Czytamy tam:
„Gdy On to mówił, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: „Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś”.
Tłumaczenia, według których Jezus NIE wywyższa matki wobec tłumu, lub reaguje dość dwuznacznie, niezbyt jasno na tę wypowiedź:
1. Polska Biblia protestancka z 1980 roku
„Błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają Słowa Bożego i strzegą go”.